Renaat Isidoor DE RUDDER

Renaat De Rudder, de ongehuwde zoon van Gustaaf en Paulina Bauwens, is 1,72 meter groot en heeft blond haar. De jongeman wil priester worden, maar dan breekt de oorlog uit. Op 13 oktober 1914, amper zestien jaar oud, meldt hij zich als oorlogsvrijwilliger. Na zijn opleiding in het kamp van Auvours in het Franse departement Sarthe wordt hij op 22 februari 1915 toegevoegd aan het 8° Linieregiment. Wegens reorganisatie van het leger gaat hij op 28 december 1916 naar het 18° Linieregiment.

Renaat De Rudder engageert zich voor de Frontbeweging en groeit uit tot een icoon van de Vlaamse Beweging.

Tijdens een verkenningstocht in de sector Merkem (bij de Kippe) op 17 december 1917 raakt hij zwaar gewond door een verdwaalde Belgische kogel. Zijn linkerdijbeen is doorboord, verschillende spieren zijn verhakkeld en hij verkeert in shock. ’s Anderendaags overlijdt hij aan de opgelopen verwondingen in het Belgisch militair hospitaal van Hoogstade, dat gevestigd is in het Gasthuis Clep.

Op 21 december 1917 wordt hij onder een heldenhuldezerk met opschrift "Zijn Vlaamsche vrienden" begraven op de Belgische militaire begraafplaats van Westvleteren. Op 27 augustus 1922 vindt de derde IJzerbedevaart in Westvleteren plaats, speciaal om hulde te brengen aan het graf van Renaat De Rudder. Tien jaar later wordt hij samen met de gebroeders Van Raemdonck (en de Waalse soldaat Fiévez) naar de crypte van de IJzertoren overgebracht als symbool van de Vlaamse Beweging.

Nog een tweede IJzersymbool, Frans Kusters, is eveneens in het militair hospitaal Clep te Hoogstade overleden. In de crypte van de IJzertoren liggen de stoffelijke resten van in totaal negen IJzersymbolen van de Vlaamse Beweging.